Software helpt mensen. Het helpt om tijd te besparen, iets nieuws te leren, in contact te zijn met anderen en meer. Met het schrijven van software ontwikkel je hulp.
Bij mijn eerste grote webprojecten stopte ik het liefst alles achter een inlogscherm. Als iemand inlogd is alles te personaliseren en door te personaliseren dacht ik de beste hulp te bieden. Inmiddels kijk ik hier anders tegenaan.
Voor een project deed ik onderzoek naar hoe we mensen beter helpen in de GGZ doormiddel van digitale hulp. In gesprekken met deze mensen zat een patroon.
Ze merken voor het eerst dat er iets mis is en doen voorzichtig onderzoek. Ze komen dan vooral de optie tegen om naar een psycholoog te gaan. Velen besluiten dit niet te doen. Ze denken:
Een psycholoog? Nee dat is niks voor mij.
Of
Een psycholoog? Nee joh, zo erg is het ook niet.
Ze worstelen met zaken als:
Met ups en downs bouwen problemen langzaam op. Mensen maken pas gebruik van hulp als de problemen groter zijn dan de hulp-drempel die ze ervaren.
Stel je voor dat deze mensen een hulpvorm tegenkomen die minder drempels bevat. Dan zou hetzelfde plaatje er zo uitzien:
Ook software brengt allerlei drempels met zich mee:
Om meer mensen eerder in hun process te helpen, moeten we deze drempels zo klein mogelijk te houden. Dit kan door bijvoorbeeld:
Voor laagdrempeligheid maak je bijna altijd offers. Met een website stuur je geen push-notificaties zoals bij een app. Als mensen geen account hebben moeten ze acties vaker doorlopen en personaliseer je minder.
Toch is laagdrempeligheid in mijn ervaring bijna altijd het offer waard. Doordat minder mensen afhaken, help je een grotere doelgroep. En doordat je deze doelgroep helpt als hun probleem nog klein is, maak je voor deze grotere doelgroep meer impact.